Herfstblues: kop in 't zand of handen uit de mouwen?

Aah, de bladeren beginnen te vallen. Voor de één een zegen, voor de ander de voorbode van sombere dagen. Tijd om een kort pleidooi te formuleren over veerkracht. Wie meer behoort tot de groep 'kop in 't zand', kan misschien ook eens een andere strategie proberen. Hieronder enkele dingen die ik de afgelopen tijd geleerd heb van veerkrachtige mensen om me heen....
en geleerd dát heb ik. Terwijl we allemaal wel eens een uitdaging op werk en levensvlak verwachten, daagde mijn gezondheid me het laatste jaar opnieuw en opnieuw uit.  En hoewel het niet helpend is, als mensen dan zeggen: "gelukkig is het maar  ...", erken ik dat het 'maar' dat was. Ja, er zijn mensen die veel meer woeste zeeën doorkruisen. En laat het nu net van die mensen zijn dat ik enkele tips rond veerkracht heb verzameld.

---

Uiterst veerkrachtige mensen:

1. Schudden de schaamte van zich af

Schaamte is een giftge vorm van angst. Het is goed om hier komaf mee te maken. Ik heb ondervonden hoe schaamte het mij nog moeilijker maakte om de 'uitweg' te zoeken. Ik heb gemerkt hoe ik me verstopte achter mijn schaamte en daardoor onvindbaar was voor diegenen die mij wilden helpen. Hier lag intensief werk aan mijn gedachten op mijn bord: wat kan ik doen om dit te herkaderen en dan: actie!

2. Ze houden vast aan hoop

Wanneer erge dingen gebeuren, is het heel belangrijk om manieren te vinden om 'hoop' te cultiveren. Op zoek te gaan naar een belofte aan jezelf dat er iets beter op komst is. Onderzoek wees uit dat mensen die verdwalen in de wildernis meer kans maken op overleven als ze zich mentaal focussen op iets waar ze naar uit kijken, op iets waar ze op hopen (Hammond, Lessons of the Lost: Finding Hope and Resilience in Work, Life, and the Wilderness, 2013).

3. Ze koesteren de keuzes die ze hebben

Als je net je job kwijt raakte, of een ernstige diagnose voorgeschoteld kreeg, lijkt het alsof er geen enkele keuze is. Maar dat is niet het geval, het besef dat er altijd nog stappen zijn die je kan zetten en dat je de keuze hebt om je situatie te proberen verbeteren of niet,  werkt versterkend. Ofwel laat je een lastige situatie het roer overnemen, ofwel kan je ervoor kiezen om in het moment te gaan staan en te beslissen hoe je reageert en hoe welke koers je wil varen. De richting is helder, de stappen er naar toe zijn dat misschien nog niet. De keuzes die we maken, helpen ons om vroeg of laat de volgende haven te bereiken.

4. Ze zoeken ondersteuning

Eén van de dingen die bij mij dit jaar het verschil gemaakt hebben, was nét dit. Het besef dat ik het niet alleen kon en dat het nodig was om hulp te vragen. Geen gemakkelijke voor iemand zoals ik die ontzettend gesteld is op 'alles zelf doen'. Ik ben de mensen die mij te hulp zijn geschoten nog steeds ontzettend dankbaar. In de eerste plaats omwille van wat ze deden op een totaal niet - beoordelende manier. Maar ook hun kleine babbeltjes en hun riem onder het hart deden meer deugd dan ze wellicht zelf beseffen. Of hoe groot het belang is van een sociaal netwerk om op terug te vallen én van de vaardigheden om dit netwerk verder uit te bouwen.

5. Ze herkaderen

Het is een kunst om een situatie op een zodanige manier te herkaderen dat je het ook écht kan geloven. Zo kunnen we terugblikken op een terugslag als een vreselijke, beschamende onrechtvaardigheid of tragedie. Of je kan naar de situatie terugkijken als ware het een samenraapsel van omstandigheden waar je niet zelf voor gekozen hebt, die je hebben uitgedaagd en die je overwonnen hebt. Of hoe je telkens als je valt, iets kan oprapen. Elke val, kan ook gezien worden als een kans op een keerpunt; een kentering. De dingen die we meemaken, de zaken die we niet voor onszelf uitgekozen zouden hebben, kunnen versterkend werken, ze temperen ons. Ze voeden ons. Ze brengen ons dicht bij wie we in onze kern zijn.
​