Een ander boek dat mij op mijn weg veel inzicht heeft gegeven is Mindset.
Auteur Carol Dweck doet al zeer lang onderzoek naar de invloed van zelfbeeld en motivatie op prestaties. Ze onderscheidt daarbij twee types mindset, namelijk de ‘fixed mindset’ en de ‘growth mindset’. Uit Dwecks onderzoek blijkt dat je prestaties heel erg afhangen van hoe je denkt over intelligentie nl. of je de fixed of growth mindset aanhoudt.

Iemand met een fixed mindset is het eens met de stelling dat intelligentie en capaciteiten vaststaande gegevens zijn en niet verder ontwikkeld kunnen worden. Deze mindset vorm je door steeds maar weer reacties te krijgen van leerkrachten en ouders zoals:‘Goed geantwoord, jij moet wel heel slim zijn’, ‘Juist, maar dat is dan ook makkelijk voor jou’, ‘Jij kan dat goed, want jij bent slim’. Of zelfs door je eigen klasgenoten die zomaar tegen je ouders zeggen dat ‘L. wel de slimste van de klas is, hé!’
Hierdoor gaat het kind denken dat het slim is met als gevaar dat het geen enkele inspanning meer zal leveren omdat hij inspanning met dom-zijn gaat associëren. Door de constante bevestiging in zijn slim-zijn, gaat het kind geen uitdagingen meer aan, verdraagt het geen kritiek meer, wordt elke tegenslag als een groot probleem gezien, gaat het onderpresteren en krijgt het faalangst. En hierdoor wordt het vertrouwen in zijn eigen bekwaamheid serieus aan diggelen geslagen en krijg je aangeleerde hulpeloosheid als resultaat.

De growth mindset daarentegen gaat ervanuit dat intelligentie en capaciteiten ontwikkeld kunnen worden door er aan te werken. Iemand met een growth mindset gaat uitdagingen aan, kan kritiek of feedback verdragen, heeft plezier in het leren, leert uit zijn tegenslagen en ziet succesvolle mensen als inspirerend. Zo iemand heeft een heel hoog en realistisch vertrouwen in zijn eigen capaciteiten en kan dus meesterschap verwerven.

Je kan jezelf en je omgeving helpen om een groeiend zicht op intelligentie aan te kweken door het volgende te doen:

1. benadruk de rol van inspanning om tot leren te komen door te focussen op het leerproces en niet op het resultaat. Beoordeel vooruitgang in zijn werk en leer de persoon zichzelf te evalueren.
   
2. leer risico’s te nemen, soms ten koste van accuraatheid of nauwkeurigheid van het resultaat.
3. help jezelf of je omgeving om de relatie te zien tussen hun inspanningen en hun resultaten.
   
4. ga zeer spaarzaam om met beloningen, waaronder ook lof geven, en doe dit enkel om gedrag te versterken dat nog niet eerder beloond is geweest. Help jezelf / je omgeving daarentegen om de intrinsieke beloning te zien van een uitdagende taak.
5. benadruk het belang van het aanleren van vaardigheden en ga de prestaties minder benadrukken.

Een mooi voorbeeld van hoe mindset een rol speelt in het uitbouwen van je leven, vond ik terug in onderstaand filmpje. Laat je inspireren!

Enkele klassenummers die op mij een inspirerend effect hebben ... 

Eén van mijn leading books....
Wat betekent het om je kwetsbaar op te stellen in een wereld die gericht is op perfectionisme?
Op basis van twaalf jaar onderzoek stelt Brené Brown dat kwetsbaarheid geen teken van zwakte is, maar juist de weg naar moed, betrokkenheid en betekenisvolle verbindingen. In de kracht van kwetsbaarheid moedigt ze je aan om perfectionisme te laten varen, kwetsbaarheid te omarmen en uitdagingen aan te gaan. Want of het nu om werk, relaties of opvoeding gaat: het is niet makkelijk om risico’s te nemen zonder dat succes gegarandeerd is, maar het is wel de moeite waard.
Het boek begint met dit citaat van Theodore Roosevelt:
‘Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen.
De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is;
die desondanks toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak;
die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond…’

Het is de rode draad doorheen gans het boek. De moed om je kwetsbaar te tonen, want kwetsbaarheid is geen vorm van zwakte. Het is de enige keus die we hebben, want pas dan zullen we minder vanuit angst en meer vanuit verbondenheid handelen.
Met haar onderzoek naar schaamte en kwetsbaarheid heeft Brené Brown mijn kijk op de wereld alvast een stukje veranderd. Het heeft mij doen inzien dat jezelf en de ander kennen alleen mogelijk is als we kwetsbaarheid durven te laten zien en daar is moed voor nodig.
Brown bespreekt uitgebreid de schilden die we gebruiken om ons maar niet kwetsbaar te hoeven opstellen; wantrouwen tegenover geluk, perfectionisme en zelfverdoving. Ze beschrijft niet alleen de schilden die we gebruiken, ze geeft ook heldere tips over hoe we hier beter mee om kunnen gaan.
Het boek is absoluut de moeite waard. Een boek dat moet groeien, om te lezen en zeker nog eens te herlezen.