 Het viel me deze week - niet voor het eerst - op in gesprekken hoeveel onrust er is in deze woelige tijden: de politiek die nog dieper zakt, Trump die er dagelijks in slaagt om ons te verrassen (of eerder choqueren), de armoede in eigen land, .... Het is opvallend hoe vanzelfsprekend we het daarbij vinden om voor anderen te zorgen. Maar zorgen we ook genoeg voor onszelf? Er zijn boeken en trainingen genoeg op de markt. Beter zorgen voor jezelf kwam eerder ook al aan bod in sommige van mijn blogs: zaken als 'ken jezelf', 'waardeer jezelf', 'kies en bemin je keuze',' verander je kijk op de wereld' en 'verwen jezelf', zijn adviezen die we in dit verhaal kennen en thuisbrengen. Het zijn uitnodigingen om even stil te staan bij onze levensstijl, en er de motivatie uit te halen om enkele dingen te verbeteren. We leven namelijk in een VUCA-wereld. Die letters staan voor volatility, uncertainty, complexity en ambiguity. Vrij vertaald leven we dus in een turbulente, onzekere, complexe en dubbelzinnige wereld. • volatile (= turbulent): de snelheid waarmee veranderingen zich voordoen is enorm toegenomen. • uncertain (=onzeker): we kunnen niet zeker zijn van wat er zich in het heden afspeelt (vb. Brexit, Trump) • complex: je kunt niet eenvoudige beslissingen nemen, alles hangt met elkaar samen • ambiguous (=dubbelzinnig): gebeurtenissen zijn niet meer te labelen als ‘goed’ of ‘fout’ Denken dat we kunnen blijven doen wat we altijd deden is een dan ook een illusie. De wereld verandert en wij veranderen en dit in nooit eerder gezien tempo. Alle ontwikkelingen in sneltreinvaart hebben ook een positieve zijde: dingen die je voor onmogelijk hield kun je nu gemakkelijk doen. Het werk aan de andere kant houdt letterlijk veelal niet meer op. Dit kan een stresserende en ziekmakende werkomgeving triggeren. Burn-out komt niet voor niks dagelijks in het nieuws. Nieuwsberichten over bedrijven waar letterlijk de stekker wordt uitgetrokken na 6 uur 's avonds zijn dan ook niet meer uniek. Er wordt over nagedacht, dat is zeker. En tegelijkertijd: waar zit onze eigen verantwoordelijkheid in dit verhaal? Als we in overweging nemen hoeveel uren we potentieel werkend kunnen doorbrengen, is het van belang om zelfzorg in te bouwen zodat we als gezonde, krachtige, gepassioneerde mensen in het leven blijven staan. Zodat we onze flow kunnen volgen, zonder ons eraan te verbranden. We hebben dus hefbomen nodig om ons te ondersteunen. Sommige acties ondernemen we best voor of na het werk, andere tijdens het werk.
• Vision, visie • Understanding, begrip • Clarity, helderheid • Agility, wendbaarheid Dit betekent ook dat je je eigen koers vaart, helderheid creëert en snel kan inspelen op veranderingen. Het betekent ook afscheid nemen van middelen die niet werken. Vandaag is het Facebook, morgen iets anders. Hoewel het prettig en belangrijk is om te werken vanuit visie en overtuiging, is het zaak open te staan voor nieuwe inzichten. Ontrommelen is dan ook aan de orde. Dat is voor een volgende blog! Ik hoop dat je genoten hebt van dit stukje en als je zelf nog instrumenten in je gereedschapskist zetten hebt om aan zelfzorg te doen op het werk, dan hoor ik het graag. Laat gerust je reactie na! Warme groet, Ida Wil je verandering in je leven, en liefst vandaag nog? Wil je meer tijd voor jezelf? Wil je een betere gezondheid, minder stress, en een betere balans in je leven? De uitdagingen om werk en privé in balans te brengen zijn aanzienlijk: de grote zucht naar verandering vanuit het VUCA denken, de competitie op de arbeidsmarkt gecombineerd met de uitdagingen die we kunnen koppelen de technologische evolutie zijn groot. Zelfzorg dringt zich dus in toenemende mate op. What's your next step? Voor coaching en training: www.co-next.be 
0 Opmerkingen
 Mooie tekst van Charlie Chaplin die ik graag met jullie wil delen. Hij kwam voorbij deze week en blijft me boeien. Toen ik van mijzelf ging houden (Tekst die Charlie Chaplin schreef op zijn 70e verjaardag op 16 april 1959.) Toen ik van mijzelf ging houden, ontdekte ik dat angst en emotioneel lijden slechts waarschuwingstekens zijn, dat ik in strijd met mijn waarheid leefde. Tegenwoordig weet ik dat dit AUTHENTICITEIT is. Toen ik van mijzelf ging houden, begreep ik hoezeer het iemand kan krenken als ik probeer mijn behoeften aan de ander op te dringen, ondanks dat ik wist dat het niet het juiste moment was en de ander was er niet klaar voor, en zelfs als ik die ander was. Tegenwoordig noem ik het RESPECT. Toen ik van mijzelf ging houden, ben ik gestopt met hunkeren naar een ander leven, en kon ik zien dat alles om me heen me uitnodigde om te groeien. Tegenwoordig noem ik het VOLWASSENHEID. Toen ik van mijzelf ging houden, begreep ik dat ongeacht de omstandigheden, ik altijd op de juiste plaats en tijd ben, en dat alles op precies het juiste moment gebeurt. Zo vond ik rust. Tegenwoordig noem ik het ZELFVERTROUWEN. Toen ik van mijzelf ging houden, ben ik ermee opgehouden mijzelf van mijn tijd te beroven, en ben ik gestopt met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst. Tegenwoordig doe ik alleen dat wat me vreugde en geluk brengt, waar ik van hou en waardoor mijn hart jubelt, en ik doe het op mijn manier en in mijn eigen tempo. Tegenwoordig noem ik het EENVOUD. Toen ik van mijzelf ging houden, heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me is – eten, mensen, dingen, situaties, en van alles dat me neerhaalde, weg van mezelf. In eerste instantie noemde ik deze houding gezond egoïsme. Tegenwoordig weet ik dat het ZELFLIEFDE is. Toen ik van mijzelf ging houden, heb ik het opgegeven om altijd te proberen gelijk te hebben, en sindsdien had ik minder vaak ongelijk. Tegenwoordig heb ik ontdekt dat het BESCHEIDENHEID is. Toen ik van mijzelf ging houden, weigerde ik nog langer in het verleden te leven en zorgen over de toekomst te maken. Nu leef ik enkel nog voor dit moment, daar waar alles gebeurt. Tegenwoordig leef ik iedere dag bij de dag en noem het VERVULLING. Toen ik van mijzelf ging houden, zag ik in dat mijn denken me in verwarring kan brengen en ziek kan maken. Maar toen ik het met mijn hart verbond, werd mijn denken een belangrijke bondgenoot. Tegenwoordig noem ik deze verbinding WIJSHEID VAN HET HART. We hoeven niet langer bang te zijn voor conflicten, confrontaties of welk probleem dan ook met onszelf of anderen. Zelfs sterren botsen tegen elkaar, en met hun uiteenbarsten worden nieuwe werelden geboren. Tegenwoordig weet ik, dat is HET LEVEN… Vrijdagavond startte mijn weekend met de beslissing om met zoonlief, die al de ganse week ziek was maar geen duidelijk ziektebeeld leek te ontwikkelen, nogmaals naar de dokter te gaan. Die arts verwees ons veiligheidshalve door naar spoed om een paar uur later na tal van grondige onderzoeken in een ziekenhuiskamer te belanden voor minstens een week. Sindsdien leven we als gezin op een totaal andere manier. En nu, zondagavond - enkele zotte dagen later - besef ik: het is goed om even stil te staan – zeker als de hele wereld om je heen een grote chaos lijkt. Om te reflecteren, afstand te nemen en dingen weer in perspectief te zetten. Om prioriteiten vast te leggen. Wanneer we diep in onszelf gaan graven, dan vinden we de diepste staat van emotie in onszelf. En dan raken we soms aan de praat met dat "deeltje" van onszelf dat getuige is van alles wat we doen en laten. Dat deeltje dat ons observeert. Via meditatie vinden we dat plaatsje makkelijker en kunnen we die plek in onszelf ook makkelijker voeden: het start met het bewustzijn van onze gedachten, ze daar laten zijn en ze weer te zien wegebben. Verschijnen, bestaan en wegebben. Telkens weer. Ik voel me nu - na dit helse weekend en de zware periode van ziekte en ziekenhuis die nog niet voorbij is- dan ook dankbaar voor de voorbije jaren waarin ik in deze vorm van zelfzorg investeerde. Waarin ik de link met 'mezelf' versterkte. Het helpt me om stil te staan in de chaos. Het helpt me om te vertragen wanneer dat nodig is. Of om - wanneer het écht nodig is - tot stilstand te komen. En net zoals ik dit weekend soms verlangend uitkeek naar 'wanneer dit allemaal voorbij is', of wanneer ik verder ging dromen en ergens uitkwam in het putteke van de zomer met onze voetjes in het gras bij ons thuis in de boomgaard. Neé dan is goed om te kunnen zien dat het hier en nu ook zijn waarde heeft. Het is namelijk de periode waarin er ondergronds dingen groeien. Net als in de natuur. Alles neemt in winterse tijden de ruimte om zich voor te bereiden op vernieuwing; op een uitbundige groei en bloei. Of hoe het van belang is om je tijd te nemen in de chaos. Mijmerende groeten, Ida [email protected] www.co-next.be  |
|
RSS-feed